اما ما داریم توی امروز زندگی میکنیم، ما شاید هیچ وقت اون چیز ها رو نبینیم، زندگیمون شاید محدود به همین یکی باشه، هر روز صبح میریم سرکار یا مدرسه، کمی پول بابت کارمون می‌گیریم و میریم خونه، شاید هرازگاهی یه مسافرت بریم، خوشگذرونی کنیم، شاید هم فقط روی کاناده لم بدیم و فیلم ببینیم. فرقی نداره بهترین زندگی رو داریم یا بدترینشو، همه توی زندگی شخصیمون حبس شدیم. ناعادلانه است. فقط یک زندگی و اونم این زندگی محدود، فرقی نداره چقدر پولدار باشی، نمیتونی با یک اشاره دست زمین رو به حرکت در بیاری و هرچقدر هم که قوی باشی نمیتونی به بلندای یک ساختمون سی طبقه بپری. زندگی این فرصت رو نمیده که تمام و کمال تجربه‌اش کنی… اما بهمون یه سلاح داده برای مقابله با محدودیت‌هامون، تخیل.

 

ایفای نقش پلی هست بین واقعیت و تخیل، میدانی برای به کار بستن بزرگترین اسلحه بشریت.

میخوای بیشتر بدونی؟ کافیه سوال کنی.